Kaldırımların üstünden yürüyorum yine.
İnsanlara bakarak daha iyi düşüneyim diye.
Bakkala sordum vermiyormus veresiye.
Çıkar bir Mehmet Ağa verir parasını hediye
Aradığım günlerin içinde misin bilmem.
Biliyorum ki senin gözünden ben pek sevilmem.
Dünyaları verseler yine değişmem.
Ne eski seni isterim,ne de bırakır seni eski ben..
Sahilde yürürken baktım sağ tarafıma
Dalgalar yükseliyor şerefime namusuma
Tüm martılar şahit yalnızlığıma
Görmedin beni,sadece ikimiz vardık oysa
Yalanlar vardır bilirsin beyaz olmayan
Arkadan söylenip,doğruluğu sorgulanmayan
Doğrular istiyorum sen söyleyince kaybolmayan
Unuttum,unutabildim seni de sensizliği de
İnsan insanı anlamadan
Her şekilde konuşup anlaşmadan
Birbirlerinin seslerini duymadan
Karanlıklar gitmez bu dünyadan
Yaşanmaz bir hal aldı hayatlar
Zaman hızlı, bitti o mutlu sabahlar
"Bu hale nasıl geldik" diye soranlar
Varmı bunu insanlar yaptı diye konuşanlar
Çaba gayret insandan,umut Allah'tan
Bıkmadınız mı artık bu kadar korkmaktan
Değişmekten,hor kullanılmaktan
İnsan dur diyemezmi kendine ufaktan
Kaldırımların üstündeki uykular
Sorsanıza ne kadar rahatlar?
Öldürür insanı zaaflar
Unutmayın kötüler hiçbir zaman kaybolmazlar
Yönetim vazgeçti topraktan kendinden
Bu millet ne yaptı ülkesini sevmekten
Vatan için korkmadan şehit edilmekten
Vazgeçmediler bu topraklar için kuru ekmek yemekten
Bir önder lazımdı savaşın seyrini değiştiren
Böyle bir zamanda hayatta kalmaktı tek bilinen
"Kalkın bu vatan için" dedi önder millete hitaben
Samsundan bir ışık yayıldı halka umut veren
Karşılarında düşmanları,arkalarında aileleri
Tek kaide vardı savaşmaktı ebedi!
Unutma,unutturma kazanmak zordu bu zaferi
Toprak deyip geçme yatıyor orda kardeşinin kefeni